عنوان: داستانی از نادرشاه : ما همه نادریم

خورشید در میانه آسمان بود که سپاهیان نادرشاه افشار وارد دهلی شدند به پادشاه ایران زمین گفتند اجازه می دهید وارد قصر پادشاه هند محمد گورکانی شویم ؟

نادرشاه گفت اینجا نیامده ایم پی تخت و تاخ، بگردید و مزدوران اشرف افغان را بیابید.

هشتصد مزدور اشرف ، که بیست سال ایران را ویران ساخته بودند را گرفتند. نادر رو به آنها کرد و گفت: چگونه بیست سال در ایران خون ریختید و به ناموس کسی رحم نکردید؟ ! آیا فکر نمی کردید روزی به این درد گرفتار آیید؟

مزدوری گفت می پنداشتیم همه مردان ایران، شاه سلطان حسین هستند و ما همواره با مشتی ترسوی صفوی روبروییم.

از میان سپاه ایران فریادی برخواست که ما همه نادریم! و مردان سپاه بارها این سخن را از ته حنجره فریاد کشیدند: “ما همه نادریم".

یک متد روانشناسی موفقیت می گوید: “نمی شود احساس موفقیت واقعی کرد مگر این که دغدغه ی وطن داشته باشی. کسانی که ادعای موفقیت دارند و نسبت به وطن مثل ترسو ها برخورد می کنند و بی تفاوتند نادان هایی بیش نیست. انسان با جامعه و کشور خود پیوندی نا گسستنی دارد.”